Bahrain en de volgende 2 weken

De tijd vliegt als je het naar je zin hebt…

Het is vandaag 10 maart en ik heb al zeker twee weken niets meer geschreven. Ik ben veel aan het werk of niet thuis. Ik ga tegenwoordig met een huisgenoot mee naar de sportschool. Zo ben je weer even op straat, ben je onder de ‘locals’ en doe je ook nog is een keer iets anders dan werken. Bovendien is het ook wel lekker als je een drukke dag achter de rug hebt, even al je agressie eruit te gooien.

Waar waren we gebleven? Het laatste moment dat ik schreef, was de dag voordat we naar Bahrain gingen.

Eigenlijk zouden we op de woensdagmiddag (of de Nederlandse vrijdagmiddag) vertrekken zodat we een heel weekend zouden hebben in Bahrain. Helaas kwam er nog iets tussen waardoor dus een dagje later weg gegaan.
Eerst zo’n 600 kilometer naar de grens. Bahrain en Saudi zijn verbonden door een lange brug door de zee. Aan het begin van de brug wordt je gedropt en vanaf daar pak je een taxi die je over de grens zet en je naar je hotel brengt. Na de brug heb je een keer of 3 controle, wordt je auto en je tassen gecheckt etc. dan mag je naar binnen. Een hele strenge controle hier. We kwamen er achter dat er een ventje bij ons in de auto zat wat drugs bij zich had en dat de grens over aan het smokkelen was. Stap bij drie westerse zakenmannen in de auto en je komt de grens over. Raar maar waar.
Bahrain heeft niet dezelfde regels als Saudi en je ziet in het weekend massaal alle jonge Saudi’s hierheen gaan om alles te doen wat Allah verboden heeft, daarom gingen wij natuurlijk ook een beetje. In principe kan je de grens over gaan en dan krijg je je stempel en dan kan je gelijk weer terug. Maar wij vonden dat we wel even wat ontspanning verdient hadden. Bovendien hadden we best zin in een pilsje MET alcohol.
Door alle drukte van de Arabieren duurde het denk ik wel 3 uur voordat we eindelijk de grens over waren en rond de klok van 10 uur bij ons hotel aankwamen. Snel tassen dumpen, douchen, gewone kleren aan, even eten en toen snel de stad in.

Hoe de rest van de avond verliep…

Er was mij al verteld dat het hier stikt van hoeren uit Taiwan, Japan etc. Als jij ergens gaat zitten dan komen ze vanzelf naar je toe als vliegen op stroop. Ze weten dat jij uit Nederland komt en dat je dus geld hebt.

Wij zijn één van de betere danscafe’s in gegaan, zijn daar lekker gaan zitten, hebben naar een knettergoed bandje geluisterd en hebben drank uiteraard rijkelijk laten vloeien. In inderdaad, zoals gewaarschuwd heb je binnen tijd van ja en nee een praatje. Het is best heel apart om de contrasten te zien. Eerst zie je een maand niets vrouwelijks en nu kan je ze overal krijgen.
Later had ik een praatje met een meisje uit Taiwan en ik vroeg waarom hier zo verschrikkelijk veel hoeren liepen. Deze meisjes van mijn leeftijd komen hier puur om geld te verdienen en dat snel naar huis te sturen, omdat hun ouders dood gaan van de honger. Da’s wel even schrikken als iemand dat zo even verteld. Dan ga je pas beseffen hoe goed wij het hebben als Nederlanders!

Volgende dag, tikkeltje brak, lekker op het strand gelegen, jetski gehuurd en cocktails gedronken. Op de foto’s kan je goed zien dat het niet echt een straf is om hier een weekendje op het strand te liggen. S’avonds weer de stad in gegaan en toen het ritueel van de vorige avond zich nog is herhaald. Volgende dag zaten we alle drie, weer een tikkelje brak, in de taxi om naar een afspraak in Hofuf te gaan (wat op de route ligt). De chauffeur die ons naar de grens bracht vroeg we net hadden gedronken. Hij rook een bepaalde alcoholwalm, die dus nog van de vorige dag was. Dit zegt wel genoeg over onze staat. Echt mooi om dan in de auto te zitten en de brakheid zo snel mogelijk proberen weg te werken. Flessen water drinken en pakken kauwgom eten. Achteraf dikke pret.
Het is misschien wel een beetje onvolwassen gedrag. Aan de andere kant heb je hier in Saudi helemaal niets van ontspanning of uitgaan. Logisch dat je dan 1 keer per maand lekker los gaat.
Dat was Bahrain…

Een snelle en drukke werkweek ging voorbij. Zoals verteld draag ik de verantwoordelijkheid over de ontwerpen voor de 10 city parks van Dammam. Eén van de collega’s zit in Nederland, één zit in Maleisië en ik werk met een ander iemand op kantoor hier. Nederland en Maleisië betekent andere weekenden, tijdverschillen en dus op vreemde tijden werken. Ook moet er een hoop gebeld en gemaild worden. Je leert hier heel veel van en ik begin echt fanatiek te worden voor deze klus. Soms vergeet je pauze te nemen en dagen vliegen voorbij. Voor je het weet is het alweer weekend!

In tegenstelling tot de andere weekenden had ik deze week iets waar ik naar uit kon kijken. Toen ik hier net was, was er gelijk een filmavond van de Nederlandse vereniging In Saudi Arabie. Ik heb daar een meisje van mijn leeftijd ontmoet wat hier met haar ouders op de compound woont. Ze verveeld zich hier ook dood en we hebben toen afgesproken om contact te houden en een keer wat leuks te gaan doen. Die week hadden we even contact en ik ben inderdaad op de vrijdag naar de compound toe gegaan. Alles was je hier in het dagelijks leven niet zomaar hebt, is daar wel. Tennisbanen, zwembaden, bios, kroegje, heeeele groooote auto’s en huizen en bovendien geen hoofddoeken, maar weer rokjes. Ik heb daar lekker een beetje op het terras gezeten, gegeten, filmpje gepakt en toen was de dag weer om.

De volgende werkweek is weer om gevlogen. Ik maak dagen van gemiddeld 12 uur. Lekker stressen om alles op tijd af te krijgen. Vandaag is alles gepresenteerd en gisteravond om 10 uur was alles helemaal af. Vandaag zijn er vier parken gepresenteerd en alle vier ook in één keer goedgekeurd. Ik ben nu wel een klein beetje trost op mezelf.
Deze week is bekent geworden dat mijn collega die nog in Nederland zit over een paar dagen hierheen komt. Hij is net klaar op de Wageningen universiteit. Ik kijk er naar uit om nu een maatje te hebben waar ik een beetje mee op kan trekken.
Morgen nog een dagje door met een nieuwe set parken en overmorgen uitrusten op de compound. Ik kom mijn weekendje wel door.

Al met al een drukke maar mooie week!